તમે મને માત્ર ધિક્કરી શકો.

તમે મને માત્ર ધિક્કારી શકો

દરવાજા પાછળથી હાઉક કરતોક હું તમારા
આખાયે comfort zone માં ફેલાઈ જાઉં
ધુમ્મસની માફક
અંધ કરતો, ગૂંગળાવતો.
ઉકેલી ના શકાય કે કેટલાં પગલાં બાકી છે
પલંગ સુધી પહોંચતા
કેટલાં આંગળાં બાકી છે
કમર નીચે સુધી પહોંચતા...
ને કપાળથી લઈ નીચે સુધી
એક ઘા ને બે ટુકડાં.

પહેલો, ગીધ બની આવી
ચાવી જઉં, છાતી વચ્ચેનો લોચો
ને સડતાં, વાયુ ઉભરાતાં
પેટ ફાટી પડે કે
ફડાક કરતો ઉડી જઉં
ઉંચી ઈમારતને ધાબે, ને ફરી નામશેષ થતો થતો ટકી રહું

બીજો, ઘુવડ બની
એકેક ચીસમાં
કાનની બદબો મારતી ગુહા,
કપોલથી અલગ પડી જાય એવી રીતે
એકદમ
આકાશેથી ઉતરી આવતાં તૂટ્યાં તારા માફક
આવી કપાળે બેસી જઉં
બેય આંખો, નજરને ખોટકાવ્યા વિના, ભરખી જઉં
દૂરથી પડઘો હણહણતો આવે
ને બાજુનાં પીપળે જઈ પત્થર થઈ જઉં

ત્રીજો, ઝરખ થઈ
સાવ છાના પગે
જમણાં હાથ ને ય હરકત થાય નહીં એમ
ડાબો હાથ 'ને બેય પગ ખેંચી કાઢું
ને ક્ષિતિજ ઓળંગી બેઠેલાં ચિત્રકારનાં કેન્વાસ પર ડાઘો પડી જાય
બગલમાંથી પરસેવો ટપકે ને
ઉડતી ધૂળ સાથે
ઉભી પૂંછડીએ ભાગું
ને બખોલમાં આંખો ચમકાવી
લાળ ટપકાવતો ફરી કોઈ ઋષિ જેમ શાશ્વત થઈ પડું

ચોથો, કીડી બનીને કણ કણ બનીને આવી જઉં,
કે હવે તમારું નામોનિશાન ન રહે
કે પછી હવે અગણિત ટુકડાઓમાં વિભાજિત થઈ, બધે જ વહેંચાઈને
તમે કણ કણ બની જાઓ.
ક્ષિતિજ પીળો ગળફો ઑકી કાઢે
ને હું, તમારી સાથે જ તો, દોડી જઈ
બધે જ સંતાઈ જઉં

ધબક્યાં કરીએ
આપણે
વણથંભ

પાંચમે, હવે હું, હું બનીને આવું
સ્થિર બેઠેલાં તમે
મલકાતાં.
હું મારાં ખુન્નસ ભરેલાં હાથ
લાંબા ટૂંકા કરતો
તમારાં ખોળે ચડી જઈ
આત્મહત્યા કરી બેસું
ને લોહી ગળતાં તમે
ઉભાં થઈ
ચાલી પડો
મારાં ખુન્નસ ભર્યાં હાથ
ચહેરો
ધડ
તો ય સતત ફર્યાં કરે તમારી આગળ પાછળ
ગમે તે સ્થળે
ગમે તે સમયે

હવે ઉભરાવા માંડે
તમારું મગજ
ગીધ, ઘુવડ, ઝરખ, કીડીઓ,
આપણે ( તમે અને હું )
વિચારનો દાબ વધતો જાય, ને ફેફસાં કઠણ થતાં જાય
ને દરવાજા પાછળથી હાઉક કરતોક હું તમારા
આખાયે comfort zone માં ફેલાઈ જાઉં

માટે જ
તમે મને માત્ર ધિક્કરી શકો.