કપોળકલ્પિત

એ ખુલ્લાં મેદાનની વાડ પાસે જ ઉભો છું
વાડની પેલી તરફ દૂર દૂર ઘર
મોટા કવિનું

કોઈ કપોળકલ્પિત હરણને પકડી લાવી
પછાડી મૂકો
બે વાર
ચાર વાર

જાગી ના જાય...

"આ બિલાડીઓ ગાંડી થઈ ગઈ છે શહેરમાં."

એમ કરતાં પગથિયું ચડો
ને
ભાગી છૂટે હરણ
શક્યતાઓની બહાર

હવે ઉઝરડાયેલી પીઠ લઈ
પાછા આવી ચડીયે
વાડાની બહાર

મસ્તિષ્કનું લાલ
બરાબર સામે જ હોય

ને વાડા માથે ચડી બેસીયે

એકાદ ખભે ચામાચિડીયાનાં
ભારે નમી ગયેલું અવાવરાપણું
રોજ રાત્રે મહેકી ઉઠે

કોઈ કપોળકલ્પિત હરણની
કસ્તુરી માફક